Brazila protesto “Kruelaĵo ne estu plu”

Lastatempe estis tro da kruelaĵoj kontraŭ bestoj (ĝenerale kontraŭ hundoj kaj katoj) en Brazilo. Do, protestemuloj el diversaj urboj organizis proteston, kiu ĉefe okazis en brazilaj urboj, sed ankaŭ en nebrazilaj (ekzemple Novjorko) en la lasta dimanĉo.

Ĉi tie oni renkontiĝis je la deka matene en placo kaj je la deka kaj duono ekprotestis paŝante, kriante kaj fajfante surstrate kaj tiel preterpasis la urbodomon. Oni celas, ke punoj pro kontraŭbestaj krimoj estu pli gravaj.

Jen la oficiala portugallingva retejo pri tiu iniciato: http://www.crueldadenuncamais.com.br

La protestontaro atendas la ĝustan momenton por ekprotesti.

Anderson klarigas per megafono, kial oni protestas.

Filmetoj pri la protesto:

Sukcesa adoptofoiro

Saluton! ^^
Mi (Rangel) ferias en Francisco Beltrão kaj gastas en la domo de mia frato. Hieraŭ okazis tiu adopto-foiro pri kiu Regis parolis en la lasta artikolo, kaj mi povis partopreni ĝin. Nur adoltaj hundoj ĉeestis kaj la rezulto estis, ke dek unu el dek tri hundoj estis adoptitaj. Laŭ mi, tiu estas bonega rezulto kaj pruvas, ke la strategio prezenti al la publiko nur tiajn hundojn funkcias bonege (almenaŭ ĉifoje ĝi funkciis).  Arkeo de Noa farigis novan afiŝon por la venonta protesto pri bestmistraktoj, kiu okazos morgaŭ, kaj ĝin uzis hodiaŭ.

Nova afiŝo, kiu estis unuafoje uzata. "Bestoj ne balotas, sed ni jes!"

Alveninte al la protestloko, ni volis helpi iel, do ni presis kvin afiŝojn en retalirejo pri la hodiaŭa kaj pri la morgaŭa agoj, prunte prenis monon de Anderson, aĉetis glubendon kaj afiŝis ilin proksime, ĉe aliaj budoj, kie  oni estis vendantaj manĝaĵojn. Poste ni trovis veganinon, kiu loĝas en Kuritibo kaj ferias ĉi tie. ^^

Regis kaj nia amiko Perseŭ ĉe la budo de Arkeo de Noa.

Tiu foiro estis almenaŭ por mi neordinara pro tri kialoj:

1) Ni konis indianojn el Peruo. Ili estis tie proksime de nia budo kantantaj iliajn kulturajn muzikaĵojn kaj vendantaj kd-ojn. Indianino diris al mi, ke en ŝia regiono oni parolas tri indianajn lingvojn kaj la hispanan.

2) Du vendistinoj estis vendantaj librojn pri Jesuo kaj babilis kun mi, Regis kaj Perseŭ. Ni ne kredas je ĝi, tamen ni ŝatas diskuti pri tiu temo. Post longa babilado ni malkovris, ke la aŭtoro de tiuj libroj, kiujn ili montris al ni estas ĉino kaj ke estas malfacile babili kun eksterlandanoj en kongresoj organizitaj de ilia grupo. Tial mi rakontis al ili pri esperanto kaj ili ŝatis la idealon de la lingvo. Malgraŭ mi ne kredas je Jesuo kaj ili ne estas vegetaranaj kaj ne parolas esperanton, ni ĉiuj celas plibonigi la mondon.

Regis skribis en esperanto sur la mano de religia junulino.

3) Fine de la foiro ni trovis aliajn veganajn ŝampuojn en apoteko. La firmaoj estas: Phytoervas, Farmaervas kaj Éh! Sur ili estas ĉi tiuj informoj:

– ne testita je bestoj
– ne enhavas bestdevenajn ingrediencojn
Bonege, ĉu ne?! Kiam mi veganiĝis (en la jaro 2008) estis tre malfacile scii ĉu produkto estas vegana aŭ ne.

Jen la tri veganaj ŝampuoj, kiujn ni trovis en apoteko.

4)  Io, kio ege mirigis min, estis nia babilado kun Fernando, ano de Arkeo de Noa. Li klarigis, kiel la organizo funkcias kaj faris multajn sugestojn al mi pri kiel disvastigi veganismon kaj organizi grupan agadon. Tio kuraĝigis min helpi organizi la kuritiban grupon “Onca”.

Arkeo de Noa: la unua kunsido en 2012

En la 10-a de januaro okazis la unua ĉijara kunsido de la neregistara organizo Arkeo de Noa. Fakte, ĝi estis ankaŭ la unua kiun mi partoprenis ĉar antaŭe mi tute ne sciis pri la eventoj, kiujn la organizo planas okazigi. Nun mi ekinformiĝas pri ili kaj volas ofte partopreni la kunsidojn, precipe en mia universitata feriperiodo.

La renkontiĝo okazis kiel kutime, en konstruaĵo kiu lokiĝas centre de la urbo kaj ĉirkaŭ 20 homoj partoprenis ĝin (mi forgesis kalkuli). Jen du gravaj novaĵoj kiujn Anderson Damasceno informis al ni:

1) Nuntempe multe pli da homoj estas en  la organizo kompare kun 2010.

2) Ĉijare la urbodomo subtenos la organizon konstruante lokon, kie oni povos lasi senhejmajn bestojn dum periodo ĝis tiam, kiam oni trovos familion por ili. Tio sendube estos tre utila. Nuntempe anoj savprenas bestojn kaj kunportas ilin hejmen. Estas kelkaj kiuj havas pli ol 7 bestojn en siaj domoj.

Ĉiu volontulo povos partopreni grupon en kiu oni laboros pri nur unu temo. Ekzemple, se mi volas labori pri projektoj, mi devas aniĝi al la projekto-grupo. Estas aliaj taskoj kiel edukado, adoptoj, novaj volontuloj, savprenoj, eventoj ktp.

Ni ankaŭ debatis ĉu ni unuafoje kunportu al la adopto-foiro nur adoltajn hundojn. Estas facile rimarki, ke homoj ĝenerale preferas adopti junajn hundojn. Do se ni estos tie kun tiuj du hundaj grupoj, la hundetoj estos pliofte adoptitaj kaj la maljunaj restos ĉe ni. Tial estis decidite, ke nur la maljunaj hundoj ĉeestos en la venonta adopto-foiro, kiu okazos en la 21-a ĉimonate.

En la 22-a okazos protesto pri bestaj rajtoj en pluraj brazilaj urboj, do ni ankaŭ protestos ĉi tie. Eble ni ĉiuj tiam surhavos ruĝajn t-ĉemizojn ĉar tiu koloro memorigas homojn pri sango kaj sufero.

Fine de januaro okazos granda foiro nomata “Expobel”. Pli ol 40 mil homoj ĉiujare partoprenas ĝin kaj Arkeo de Noa starigos budon tie. Do ni pensas pri kio ni povus fari por gajni monon kaj samtempe disvastigi nian laboron. Oni pensis produkti tasojn kaj hundo-manĝilojn kaj vendi ilin tie. Sur ili estos skribita la nomo de nia organizo.

Parto de la partoprenintaro en la kunsidejo

Parto de la partoprenintaro en la kunsidejo

Internacia recepto – ‘Trouxinhas’ (rolpasto aŭ pastokovertetoj)

‘Trouxinhas’, laŭ mi, estas brazila plado, ĉar Rangel, kiu estas brazilano, rakontis pri ĝi al mi (verdire, neniu scias ĝian veran originon). Tamen post kiam mia patrino kuiris ĝin ĉi tie, en Ukrainio, por novjara festo, ĝi fariĝis internacia. ^^ Koncerne la nomon de la plado, ‘trouxa’, kiel mi komprenis de la klarigo de Rangel, estas sako per kiu oni transportas bagaĝojn aŭ ion ajn. Kaj vere, la pastokovertetoj aspektas kiel saketoj.

Laŭ la recepto, kiun mi eksciis, la enhavo de la ‘trouxinhas’ povas esti diversa, oni povas meti ion ajn en la paston, kvazaŭ en la ‘trouxa’.

Mi priskribos la recepton, kiun mia patrino sekvis por prepari la pladon. =]

Do, jen la ingrediencoj:

1)  1 pakaĵo da antaŭpreparita pasto, kiun eblas aĉeti en iu ajn superbazaro;

2) o.5 kg da  fungoj (mia patrino uzis ŝampinjonojn);

3)  1 granda cepo (aŭ 2 mezgrandaj);

4)  1 granda terpomo;

5) iom da  sunfloroleo;

6) verdaĵoj(petroselo, aneto, ktp.), spicoj –  laŭplaĉe.

La kuirmaniero estas la jena:

Oni devas meti iom da oleo en la fritilon kaj rosti la tranĉitan cepon kaj la fungojn (ankaŭ tranĉitajn) tie. Post iom da tempo oni devas aldoni la tranĉitan terpomon en la saman ujon kaj rosti ĝis la ingrediencoj estos pretaj. Fine, oni aldonas verdaĵojn kaj spicojn laŭplaĉe.

Poste oni tranĉas la paston en egalajn partetojn kaj metas la enhavon en la paston, ĉiun parteton de la pasto kun la enhavo oni ‘fermas’, – oni faras kvazaŭ pastkovertetojn. La ‘kovertetojn’ oni metas en la fornon kaj bakas tie ĝis ili ruĝiĝos (proksimume dum 25 minutoj).

Mi tre ŝatas tiun pladon, ĝi estas tre bongusta, vegana, kaj facile farebla. ^^

Mia patrino faris ĝin ankaŭ por  la kristnaskfesto, kiun ni havas en Ukrainio la 7an de januaro. Nuntempe mi ĝuas la bonegan pladon.^^ Ĝuu ĝin ankaŭ vi. =]

La 'trouxinhas' (pastokovertetoj/ rolpasto)

Postnovjara agado de bestoprotekta organizo ‘Kovĉeg’ (“Arkeo”) en Ukrainio

Antaŭhieraŭ, la duan de januaro, en mia urbo Jalto devus okazi protesto de “Kovĉeg’ sur la ĉefa strato de la urbo. Tamen, ĝi ne okazis, ĉar la urboestraro diris, ke pro la novjara festado, sur la placo devos okazi multaj eventoj en tiu tago. Do, unu el estraro de la organizo diris al mi, ke mi povus helpi alimaniere – partopreni unu el iliaj agadoj por kolekti monon por la bestoj. Mi konsentis kaj iris al tiu loko, kie oni kutime faras tion.

Unu el la hundoj ĉe la monkesto

Tie mi trovis du virinojn, tri hundojn, monkeston kaj tabulojn de la organizo.  Mi  do venis tien kaj diris:”Saluton, mi estas volontulino de la organizo, kaj mi helpos vin hodiaŭ”. La virinoj estis tre afablaj kaj diris ke fakte ili ne tiom bezonas mian helpon, sed mi estas bonvena. ^^ Do, mi restis tie tri horojn.

La monkesto kaj la tabuloj de la organizo

Reago de la homoj estis diversa. La plej multa parto de la preterpasantoj ĝoje metis monon en la monkeston, gladis la hundojn, faris fotojn kun ili, kaj dankis nin dirante, ke ni faras bonan aferon helpante senhejmajn hundojn kaj katojn ^^ Ĉefe ĝojis infanoj kaj gepatroj iliaj donis al ili iom da mono por ke ili povu kontribui. Kelkaj homoj eĉ salutis la hundojn, gratulis ilin okaze de nova jaro ^^ Kelkaj portis manĝaĵojn al ili 🙂

Mi kun unu el la hundoj ĉe la monskatolo

Tamen kompreneble estis ankaŭ tiuj homoj kiuj malbone komentis nian agadon. Iu virino diris, ke la estraranoj de la organizo gajnas grandan monon de iu eksterlando kiu sufiĉus por nutri ĉiujn hundojn, kaj ni ne bezonas kolekti monon de preterpasantoj. Tamen unu el la kovĉeganinoj diris ke se ni havus sufiĉe da mono por ĉiutage  nutri ĉiujn 37 hundojn de la azilo, ni ne starus surstrate kun la monkesto. La komentantino foriris, sed verŝajne ne estis kontenta per nia respondo xD

Virino metas monon en la monskatolon

Poste la du virinoj kiuj staris kun mi iris porti la monkeston al la organizestraro, kaj mi restis sola kun nur unu hundo kaj alia monkesto dum unu horo. Dum tiu horo ankaŭ estis kelkaj ‘komentantoj’. Iu viro alproksimiĝis postulante:”Junulino, ĉu vi scias, ke  estas kontraŭleĝe uzi bestojn por gajni monon?!” Mi diris :”Jes, mi gajnas monon nun, sed ne por mi, por la hundazilo, vidu la tabulojn.” Li:”Kaj kion bonan faras  via organizo por la hundoj? Kaj kiom da hundoj vi havas? Mi ŝatus vidi kaj kredi vin, ke tiu azilo ekzistas..’ Mi:”Ke tiu azilo ekzistas, vi povas mem kontroli, nur iru laŭ la adreso kiun vi vidas sur la tabuloj. Ni havas 37 hundojn en la azilo nun. Ni kaptas la hundojn senhejmajn kaj donas azilon al ili, nutras ilin, la plej multan parton ni sterilizigas kaj liberigas denove.’  La viro diris tiam:” Antaŭe oni pafis al la hundojn, nun vi sterilizigas, ĉu tio estas pli bone?’ Mi respondis:”Jes, tiel ni ne mortigas la bestojn, sed malpermesas ilin produkti novajn senhejmajn bestojn, ĉu ne?” La viro rezignis diskuti, dankis min kaj ni eĉ manpremis. Ankaŭ estis kelkaj homoj kiu petis pliajn informojn pri la azilo, kaj kiam mi respondis ili dankis kaj foriris.

Alia kontribuo

Fine la kovĉeganinoj revenis kaj mi diris ke mi venos la sekvan tagon por fari fotojn, ĉar mi forgesis la fotilon, kaj volas fotojn por la artikolo, kiun mi verkos pri la organizo.

Do, mi venis la sekvan tagon, hodiaŭ, la trian de januaro.  Ĉifoje estis nur unu hundo tie, mi gladis ĝin, faris kelkajn fotojn kaj demandis de unu el la kovĉeganinoj kiujn mi vidis tie hieraŭ kie estas la alia virino. Ŝi diris, ke la alia zorgas nun pri mortinta hundo, kiun oni trovis proksime de tiu loko, kaj ke se mi volas mi povas iri tien kaj foti la hundon mortintan. Mi kompreneble volis iri, sed mem ne sukcesis trovi la lokon, do, mi revenis al la monkesto, la kovĉeganino, kiu proponis al mi serĉi la lokon kaj foti la hundon, alvokis la alian kaj ŝi diris, ke ŝia edzo venos tuj kaj ni kune iros al la loko. Do, ni iris tien kun la edzo, kaj mi vidis,  ke estas du patrolanoj tie, la mortinta hundo, kovrita per iu aĵo, kaj la alia kovĉeganino. Ŝi kuris al mi kaj diris:”Fotu la patrolanojn kaj la hundon kune, ni bezonos tiun foton por polico”. Mi fotis kelkfoje la patrolanojn kun la hundo, kaj poste la hundon aparte. La virino rakontis al mi, ke iu organizo ĉiumatene mortigas senhejmajn hundojn kaj katojn per iu veneno, kaj la hundo mortinta estas viktimo de tiu organizo.Ŝi diris ankaŭ, ke la organizo jam alvenis por porti la hundon ien, por forĵeti verŝajne, sed ŝi ne permesis, kaj restis ĉe la hundo jam de kelkaj horoj. Do, nun ŝi atendas distriktan policanon por subskribigi la akuzaĵon, kiun ŝi faris, kaj ke poste venos iuj aliaj kovĉeganoj por porti la hundon  por fari ekspertizon. Mi devis foriri, kaj ŝi petis ke mi revenu por helpi kiam mi liberiĝos.

La mortinta hundo

Unu el la patrolanoj ĉe la mortinta hundo

Mi revenis post kelkaj horoj, kaj la kovĉeganino ĉe la monkesto vokis la alian, kaj ŝi diris ke mi iru tien, al la mortinta hundo. Mi iris tien, kaj malkovris, ke la situacio ne multe ŝanĝiĝis: daŭre tie estis la kovĉeganino, du patrolanoj kaj  la mortinta hundo. La kovĉeganino diris al mi, ke la policano distrikta ne aperis, kaj ŝajne ne aperos hodiaŭ plu, ke ŝi restis tie dum la tuta tago, kaj ke neniu volas helpi. La patrolanoj rezignis subskribi iujn ajn dokumentojn. Ŝi petis, ke mi restu tie kun la patrolanoj kaj ŝia edzo dum iom da tempo por kontroli la hundon, dum ŝi foriros. Mi restis, kaj la edzo diris, ke lia edzino estas la plej arda anino de la organizo kaj ke aliaj kovĉeganoj preskaŭ ne helpis ĉifoje. Tamen baldaŭ venis kelkaj kovĉeganoj, – viro, kaj du virinoj, – estraraninoj de la organizo, por veturigi la hundon al la ekspertizo, verŝajne. Ili demandis kie estas la hundo, kaj ekparolis kun la patrolanoj. Poste la viro alveninta parolis per telefono kun la kovĉeganino, kiu petis min resti tie, kaj ŝi diris, ke mi konservu la fotojn kaze se oni bezonos ilin kiel pruvo por  polico, kaj ke mi povas foriri, ĉar jam venis la aliaj por porti la hundon. Do, ili restis tie parolantaj, la kovĉeganoj kaj la patrolanoj, kaj mi foriris… Do, mi ĝis nun ne scias, kio okazis kun la hundo, verŝajne, la policano ne alvenis, kaj  la kovĉeganoj veturigis la hundon ekspertizen.

Kontrolante la mortintan hundon